Praca tłumacza

Tłumacze języka migowego pracują w różnych środowiskach tłumaczenia, w różnych warunkach, sytuacjach, na różnych zasadach. W krajach, gdzie dziedzina tłumaczenia języka migowego jest bardziej rozwinięta, tłumacze mogą pracować w agencjach tłumaczy, w instytucjach regularnie korzystających z usług tłumaczenia, takich jak szpitale, sądy, szkoły i uczelnie, w firmach zatrudniających głuchych pracowników, oraz jako tzw. wolni strzelcy (ang. free-lancers). W Polsce sytuacja wygląda nieco inaczej: tłumacze języka migowego znajdują zatrudnienie w Polskim Związku Głuchych (jako pracownicy lub wykonując konkrente zlecenia tłumaczeniowe), mogą też pracować w instytucjach, w których potrzebne są czasami usługi tłumaczenia języka migowego, najczęściej w podwójnej roli – pracownika instytucji, np. urzędnika, oraz jednocześnie tłumacza. Dla wielu praca tłumacza to zajęcie dodatkowe, wykonywane po lub przy okazji pracy zawodowej – w takich przypadkach tłumaczenie wykonywane jest najczęściej przez free-lancerów. Isntieje też spora grupa osób zajmująca się tłumaczeniem języka migowego na zasadzie wolontariatu – pomocy rodzinie, znajomym.

Tłumacze języka migowego pracują w najróżniejszych środowiskach tłumaczenia:

• medycznym (wizyty lekarskie u lekarzy pierwszego kontaktu, specjalistów, w przychodni i w szpitalu)
• prawno-sądowym (na policji, w sądzie, u notariusza)
• administracyjnym (w urzędzie, banku, spółdzielni)
• edukacyjnym (w szkole, na uczelni wyższej)
• zawodowym (podczas rozmowy kwalifikacyjnej, na zebraniach pracowniczych, szkoleniach firmowych)
• artystycznym (w teatrze, kinie, na imprezach kulturowych)
• rodzinnym i towarzyskim (podczas uroczystości religijnych, na imprezach okolicznościowych)
• publicznym (poczas uroczystości lokalnych, państwowych)
• konferencyjnym
• telewizyjnym
• religijnym

W zasadzie, tłumacze języka migowego, podobnie jak tłumacze ustni, powinni się specjalizować w określonych dziedzinach tłumaczenia. Specjalizacja zapewnia bowiem wyższą jakość tłumaczenia wynikającą przede wszystkim ze znajomości tematu oraz doświadczenia zawodowego ze strony tłumacza. W praktyce jednak, w sytuacji chronicznego braku tłumaczy języka migowego, tłumacze muszą często wykonywać tłumaczenie z różnych dziedzin. To wymaga od nich wielkiej elastyczności, rozległej wiedzy ogólnej oraz wysokich kompetencji językowych i komunikacyjnych. W wielu krajach na świecie tłumacze języka migowego tłumacze wykonują również tłumaczenie na odległość za pośrednictwem kamery lub videofonu (ang. video-relay interpreting).

Tłumaczenie jest zajęciem bardzo wyczerpującym, tak psychicznie, jak i fizycznie (zwłaszcza w przypadku tłumaczy języka migowego). Dlatego też, w sytuacjach, kiedy tłumaczenie jednorazowo przekracza 1 godzinę, powinno być ono wykonywane przez team tłumaczy (z reguły dwóch). Tłumacze wykonują wtedy tłumaczenie na zmianę, w przedziałach ok. 20-30 minutowych. W momencie, kiedy jeden z tłumaczy pracuje, drugi odpoczywa, pozwalając odpocząć swojemu umysłowi oraz ciału. Niemniej jednak pozostaje w ciągłym kontakcie z tłumaczem aktualnie pracującym – monitorujejego tłumaczenie, wspiera w momentach problematycznych, na przykład gdy tłumacz pracujący straci, zapomni część informacji oryginalnej, lub nie zna ekwiwalentu dla pojęcia oryginalnego, albo gdy nie jest pewien czy dobrze tłumaczy, tłumacz odpoczywający może mu podpowiedzieć, potwierdzić, że tłumaczenie jest wykonywane prwidłowo, ale i zwrócić uwagę, gdy zauważy błąd.

Tłumaczenie w teamie (ang. team interpreting) to optymalne rozwiązanie w przypadku dłuższego czasu tłumaczenia. Po około 15-20 minutach tłumaczenia, poziom koncentracji i zdolność przetwarzania informacji tłumacza zauważalnie spada. Prowadzi to do znaczącego odbniżenia jakości tłumaczenia. Kilkunastominutowa przerwa i odpoczynek od czynnej pracy pozwalają tłumaczowi zregenerować siły i z nowym zapasem energii wrócić do pracy. Świadomość pracy w teamie korzystnie wpływa również na samopoczucie tłumaczy: obecność kolegi-tłumacza to duże wsparcie, zarówno przed tłumaczeniem, w trakcie, jak i po jego zakończeniu. Ponadto, zgodnie z powiedzeniem “co dwie głowy, to nie jedna”, efekt końcowy tłumaczenia, nad jakością którego czuwają dwie osoby, jest niewątpliwie lepszy.